Hyunseung - Amnezja

Scenariusz dla Geum JanDi

Właśnie szłaś po ulicy Seulu spiesząc się do swojej nowej pracy. Na chodniku szła

bardzo duża ilość ludzi. Bez zastanowienia przepychałaś się przez każdego, tam nie było

jak w Polsce. Nie musiałaś każdego przepraszać, ludzie nie zwracali na nikogo uwagi 

tylko szli przed siebie jakby nigdy nic. Zbliżałaś się do świateł, zobaczyłaś że za chwilę

znów będzie czerwone światło, więc postanowiłaś przebiec te kilka metrów. Miałaś

na nogach dosyć wysokie buty, więc na twoje nieszczęście na samym środku ulicy

musiałaś się potknąć. Leżałaś plackiem na pasach, gdy pojawiło się czerwone światło

szybko wstałaś, już miałaś zamiar pobiec w stronę chodnika, gdy usłyszałaś straszny

pisk hamujących opon, a po kilku minutach poczułaś ból.

3 dni później :

Obudziłaś się na białym łóżku w nie dużym pomieszczeniu. Ściany były biało-beżowe, podłoga

pokryta kafelkami. Zdezorientowana podniosłaś się i w tym momencie byłaś w pozycji siedzącej

na łóżku. Żadnej żywej duszy koło Ciebie nie było, nie wiedziałaś co się dzieje, ani gdzie

w tej chwili jesteś. Podniosłaś się i założyłaś kapcie, gdy drzwi od pokoju się uchyliły. 

-O nareszcie się obudziłaś !- Krzyknął ciemnowłosy chłopak podbiegając do Ciebie. -Proszę, to miała być herbata dla mnie, ale jeśli się obudziłaś to ją wypij.

-Komawo- Powiedziałaś popijając ciepły napój. - A czy my się znamy? -Chłopak słysząc 

to pytanie nerwowo podrapał się po głowie.

-N-nie pamiętasz? Jesteś moją dziewczyną - Powiedział łapiąc Cię za rękę -Lekarz wspominał,

że możesz mieć problemy z pamięcią. Powiedz mi co pamiętasz!

- Nazywam się _____ _____ , jestem z Polski, przyjechałam tutaj dwa lata temu. Ukończyłam tu studia,

pracuje teraz jako kelnerka w restauracji. Ale Ciebie nie pamiętam.

-W takim razie będę musiał Ci przypomnieć kilka rzeczy. Bo na moje oko nie pamiętasz

ostatnich 6 miesięcy.

-Było by miło. - Odpowiedziałaś uśmiechając się. 

Wypis miałaś dostać za  tydzień, do tego dnia Hyunseung tak wiedziałaś jak ma na imię, przychodził do 

Ciebie. Opowiadał, że Twoja rodzina przyjechała kiedyś Cię odwiedzić i różne inne zdarzenia z 

tych sześciu miesięcy. Dwa dni przed wypisem siedziałaś z nim, a on opowiadał o sobie. Dowiedziałaś

się, że nawet jest wielką gwiazdą w Korei. Chwilę później usłyszałaś dźwięk Twojego telefonu.

Wzięłaś go do ręki i zobaczyłaś, że dostałaś sms-a.

-Hyunseung ... Kto to jest _^_^_ (imię przyjaciółki) ?

-To Twoja najlepsza przyjaciółka, dziwne że jej nie pamiętasz, bo przyjaźnisz się z nią od 1,5 roku.

Wzruszając ramionami nic nie odpowiedziałaś, po prostu wyświetliłaś treść wiadomości.

Od: _^_^_
Do : ______

Napisz mi kiedy wyjdziesz ze szpitala to spotkamy się w naszym parku.

-I co chciała ?

-Chcę się spotkać w dniu wypisu. Pokażesz mi gdzie jest 'nasz' park ?

-Yy... Tak jasne- Widać, że chłopak miał jakieś opory przed zabraniem Cię tam.

2 dni później :

-Nareszcie na dworze, zatęskniłam za tym tłumem ludzi- Powiedziałaś uśmiechając się. Chłopak
odwzajemnił twój uśmiech i złapał Cię za rękę. Bardzo Ci się to podobało, brakowało
Ci tego. Byłaś szczęśliwa, że masz kogoś takiego jak Hyunseung .

-No to jesteśmy na miejscu, chyba pamiętasz jak wygląda _^_^_ ? -Zapytał ciemnowłosy.

Ty tylko pokiwałaś głową idąc przed siebie, rozglądałaś się czy nigdzie nie siedzi _^_^_
zobaczyłaś znajomą która była w sukience i miała słuchawki w uchu. Podeszłaś do niej
machając ręką i uśmiechając się.

-O jesteś ! -Powiedziała dziewczyna wstając i przytulając Cię - Tak tęskniłam, a i
przepraszam, że nie przyszłam do Ciebie do ... - Nagle przerwała patrząc się
w jeden punkt który był za Tobą .

-Yy... Co jest ? - Spytałaś odwracając głowę.

-Czy Ty przyszłaś z Hyunseung 'iem ?-Zapytała robiąc wielkie oczy.

-No tak, czy jest coś w tym dziwnego ? Przecież to mój chłopak. - Dziewczyna słysząc Twoją
odpowiedz o mało nie upadła.

-Jak to ?

-No dowiedziałam się, że to mój chłopak. Wiesz, podobno straciłam pamięć z sześciu
ostatnich miesięcy. Ale czemu się tak dziwisz, przecież chyba o tym wiedziałaś ?

-Chyba on sobie żartuje. On był Twoim wrogiem !

-Ale ja to ? -wykrzyczałaś spoglądając na chłopaka który stał o wiele dalej patrząc w podłoge.-Ale
dlaczego?

-Wiesz... Tak dokładnie to nie wiem, ale robiłaś wszystko żeby go unikać, lub zrobić mu na złość.

-Nie rozumiem, ja przez te pare dni naprawdę go polubiłam . Muszę już iść, trzymaj się.-Powiedziałaś
do koleżanki idąc w stronę chłopaka.

-Dlaczego mi to zrobiłeś?- Zapytałaś patrząc mu głęboko w oczy- Chciałeś się na mnie
zemścić czy jak? -dodałaś.

-Czyli że już wiesz, że za mną nie przepadałaś...

-Odpowiedz mi na pytanie!

-Wiesz.. tak naprawdę nie wiem za co mnie nie lubiłaś. Ale u mnie to było odwrotnie,
ja obdarowywałem Cię zauroczeniem. Słysząc tą odpowiedz i minę chłopaka, który naprawdę
był smutny, usiadłaś na chodniku i cicho wyszeptałaś.

-Nie wiem co mi zrobiłeś, ale nie chcę się dowiedzieć, ponieważ moje teraźniejsze
uczucia do Ciebie się pewnie nie zmienią.

-_____ , naprawdę tak mówisz ?- Zapytał uradowany.

Tylko przytaknęłaś. Ciemnowłosy był tak zadowolony, że wziął Cię na ręce i zaczął lekko z
Tobą podskakiwać.

-Yah ! Puść mnie, jeszcze zrobimy sobie krzywdę. - Hyunseung od razu Cię posłuchał.
Był tak ucieszony całą tą sytuacją, że bez żadnego skrępowania dotknął rękami Twoich
policzków i przyciągną Twą twarz do Ciebie by obdarzyć Cię czułym pocałunkiem,
który zaraz zamienił się w coś bardziej namiętnego przy czym oboje rozchyliliście usta,
tak aby wasze języki się spotkały.

~~Rin